Ik heb helemaal niets te klagen, we zijn twee verdieners dus het zou wel heel raar zijn, als je dan nog geld tekort komt. Ik ben niet iemand die het geld over balk zal gooien. Daar heb ik een hekel aan. Het meeste geld geef ik uit aan antiek, aan mooie klokken. Dat heeft natuurlijk met mijn vak te maken. Bovendien blijft antiek zijn waarde behouden. Van antieke spullen kan ik zo genieten. Veel mensen zijn erg trendgevoelig, kopen bijvoorbeeld zo’n roestige stalen vaas voor vijftig piek.

Aandelen vind ik maar niets. Het bewijs wordt de laatste maanden weer bewezen. Ze zeggen dat je er geen verstand van hoeft te hebben om er in te handelen. Maar de laatste tijd zijn er maar weinig mensen die er geld aan over houden. Je hoort zelfs dat mensen een tweede hypotheek nemen om aandelen te kopen. Dat vind ik slecht, dan speel je met zekerheden. Als ik al die verhalen, hoor dan kijk ik naar mijn klokjes en lach ik in mijn vuistje. Het gaat wel niet zo snel, maar ach.

Ik verdien met het restaureren een aardige boterham met een beetje roomboter en af en toe een plakje kaas. Behalve antiek geef ik ook geld uit aan vakanties. In de zomer gaan we op vakantie en een keer op wintersport. Daarnaast waterski ik graag, maar ik zal niet zomaar een speedboot kopen, dat vind ik te veel geld voor die paar weekend dat ik ‘m gebruik.

Ik heb het idee dat veel mensen in Nederland te luchtig over financiën na denken. Iedereen wil alles hebben. Maar als je economisch in de problemen komt, dan ben jij toch degene die op de blaren moet zitten. Geld is voor mij onafhankelijkheid. Een soort vrijheid. Je ziet ook tegenwoordig dat tweeverdieners ook eerder gaan scheiden, omdat ze zich dat kunnen permitteren. Vroeger ging dat niet zo makkelijk, dan zat de vrouw zonder geld.

Brabants Dagblad 23 november 1998 – Jessica Maas